วันอาทิตย์ที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2553

วางไม่ลง

2-3 วันมานี้ เท็นเท็นต้องการให้อุ้มบ่อยขึ้น และวางไม่ได้ด้วย ถ้าวางสักพักนึงก็จะร้อง ต้องอุ้มจึงจะเงียบ อาการนี้คงจะหมายถึงเด็กติดอุ้มแน่ อ่านจากในหนังสือก็บอกว่าไม่เป็นไร เพราะเด็กทารกต้องการความอบอุ่น

วันพฤหัสบดีที่ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ย้ายทะเบียนเท็นเท็นเข้าบ้าน

ไปทำเรื่องย้ายเท็นเท็นเข้าบ้านที่ชวนชื่นที่สำนักงานเขตบางเขนตรงวัดพระศรี และแก้ไขข้อมูลสูติบัตรด้วย เพราะว่าอายุบิดาลงไว้เป็น 31 ขอแก้ไขเป็น 41

วันพุธที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ตรงเวลา

ตอนกลางวัน เท็นเท็นมักจะหลับปุ๋ย แต่พอช่วงดึก จะตื่นมาร้องหิวตรงเวลาเป๊ะ ตอน 4 ทุ่ม ตี 2 และ 6 โมงเช้า และหลังจากกินนมแล้ว ต้องคอยอุ้ม ถ้าปล่อยนอนบนเตียงไม่ดี จะร้องจ๊าก
น้ำนมของก้อยมีมากขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ยังไม่น่าจะพอกับที่เท็นเท็นต้องการ ตอนกลางวันสามารถเลี้ยงด้วยนมแม่อย่างเดียวได้ แต่ตอนกลางคืนจะเสริมด้วยนมผง
อีบ่อยขึ้นหลังจากกินนมแม่

วันพฤหัสบดีที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2553

นมยังน้อย

ก้อยยังมีนมน้อยอยู่ ทำให้เท็นเท็นทานไม่อิ่ม ร้องให้กวนบ่อย โดยเฉพาะตอนกลางคืนจะมีอึด้วย
ตอนนี้เลยจะทานยา motilium ซึ่งมีผลทำให้ปรืมาณน้ำนมมากขึ้น

วันอังคารที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2553

หาพี่เลี้ยงมาช่วย

หาพี่เลี้ยงชื่อนกมาช่วยทำความสะอาดบ้านและดูแลเท็นเท็นในบางช่วงเวลา

วันจันทร์ที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2553

กินนมจากจุก

จากที่ฟังความคิดเห็นจากหลายคน การกินนมจากจุกไม่ได้หมายความว่าเด็กจะติดจุกจนไม่ทานนมแม่ กรณีคลอดที่รพ. จุฬาฯ เขาก็ให้กินนมจากจุก
วันนี้ก่อนนอนเลยให้เท็นเท็นกินนมจากจุก หลังจากทั้งวันไม่ได้ป้อนนมชงให้เลย ให้กินจากนมแม่ตลอด

ตรวจสุขภาพ 1 สัปดาห์

วันนี้นัดหมอเพื่อตรวจสุขภาพของเท็นเท็นและตรวจแผลผ่าตัดของก้อย
คุณหมอสุดธิดาบอกว่าเท็นเท็นหน้าเหลืองมาก จึงขอตรวจเลือดหน่อยว่าเหลืองเกินหรือเปล่า ตอนเจาะเลือดที่ปลายนิ้ว เท็นเท็นร้องจ๊ากเลย คงจะเจ็บมาก ผลตรวจได้ค่า 13 คือปกติ
น้ำหนักเท็นเท็นลดลงเหลือ 3160 กรัม (รวมผ้าอ้อมสำเร็จรูป) คุณหมอบอกว่าไม่เป็นไร ไว้ทานนมแม่ได้มากๆก็จะน้ำหนักขึ้นเอง ใน 1 เดือนหลังคลอดควรได้ 1 กิโล
ก้อยพบคุณหมอชุมพล คุณหมอบอกว่าแผลสวยดี ให้ยาลบรอยแผลเป็นมาทา

วันเสาร์ที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2553

เริ่มให้ดูดนมจากอกแม่มากขึ้น แต่...

ให้ดูดนมจากอกแม่มากขึ้น เพื่อกระตุ้นต่อมน้ำนม โดยในตอนเช้าแทนที่จะให้ดูดนมชง จะเปลี่ยนเป็นนมจากอกแทน ปรากฎว่าเท็นเท็นกวนมาก ตื่นบ่อยๆ ไม่ได้หลับยาวเลย ก้อยเพลียมาก
จนค่ำทนไม่ไหวเพราะเท็นเท็นคงจะหิวมาก เลยให้นมชง แต่เปลี่ยนจากป้อนฝามาเป็นป้อนผ่านไซริ้งแทน ก็ทานไปได้เยอะ และไม่หกด้วย
ตอนค่ำๆ เท็นเท็นกวนหนักเข้าไปอีก หิว ใช้แก้วหรือไซริ้งป้อนก็ไม่กิน ไม่ได้หลับไม่ได้นอน จนต้องยอมให้เท็นเท็นดื่มนมจากจุกขวดตอนตี 4 กว่า จึงได้นอนหลับยาว

วันศุกร์ที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2553

น้ำนมเริ่มมาแล้ว

หลังจากเท็นเท็นลืมตามาได้ 5 วัน ในคืนที่ 5 (วันที่ 15 ตุลาคม) ก้อยปวดที่หัวนมและรู้สึกว่ามีน้ำนมไหลออกมา เท็นเท็นจะได้ทานนมแม่จริงๆแล้ว เย

คืนแรก

ออกจากรพ. ตอนเย็นๆ พอมาถึงก็ร้องก่อนเลย กว่าจะปลอบให้เงียบลงได้ก็นาน
คืนแรกที่เท็นเท็นอยู่บ้าน แทบจะไม่ได้นอนเลย กวนทั้งคืน และเนื่องจากนมของก้อยยังไม่มา ต้องให้ทานนมชงผ่านทางฝา ซึ่งยากและหกเละเทอะไปหมด

วันพฤหัสบดีที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ตรงเวลา

เท็นเท็นเป็นเด็กตรงเวลา พอได้เวลาทานนมทุก 3 ชม. ก็จะตื่นมาร้องโยเย พร้อมทำปากอ้อนขอทานนม เวลาทานนมของเท็นเท็นคือ 6, 9, 12, 15, 18, 21 และตี 2

วันพุธที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2553

คืนแรก

คืนแรกที่เท็นเท็นอยู่บ้าน ไม่ได้นอนเลย กวนทั้งคืน และเนื่องจากนมของก้อยยังไม่มา ต้องให้นมชงผ่านทางฝา ซึ่งยากและหกเละเทอะไปหมด

วันอังคารที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2553

สอนการอาบน้ำ

ช่วงเย็นประมาณ 5 โมง พยาบาลจะสอนวิธีการอาบน้ำเด็กให้
เริ่มจากการใช้สำลีเช็ดตามขอบตาก่อน เช็ดหน้า หลังจากนั้นจะสระผม ให้สระวันละครั้งก็พอ
เมื่อสระเสร็จ จะเป็นการอาบน้ำ เช็ดตามตัว โดยเฉพาะตรงสะดือ ให้ใช้สำลีชุบอัลกอฮอร์ 75% เช็ดให้แห้ง อย่าให้เปียกเพราะจะทำให้สะดือเน่าได้

หลับตลอด

ช่วงเวลาให้นมจะทุก 4 ชม. คือ 6, 10, 14, 18, 22 พยาบาลจะมาตามก้อยไปให้เท็นเท็นดูดนม เพื่อกระตุ้นให้น้ำนมมา (ตี 2 พยาบาลจะป้อนนมให้เลย) แต่เท็นเท็นจะหลับตลอด พยายามปลุกยังไงก็ไม่ยอมตื่น เวลาดูด เท็นเท็นจะดูดนมแรงมาก จนหัวนมเริ่มแตก พยาบาลเลยบอกว่าให้งดไป 2 มื้อ กลัวว่าจะแตกมากจนดูดต่อไปไม่ได้ ก้อยโทรไปหาแก้ม แก้มบอกว่าไม่เป็นไร ให้ดูดต่อไปได้ เพราะถ้าไม่ดูดกระตุ้น น้ำนมจะไม่มา

วันจันทร์ที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ได้อุ้มเท็นเท็นครั้งแรก

ตอนจะให้นมครั้งที่ 3 ประมาณ 3 ทุ่ม ผมไปกับก้อยด้วย และขอพยาบาลให้ช่วยสอนวิธีการอุ้ม โดยอุ้มท่านอนราบ พยาบาลบอกว่าผมเกร็งมาก ห่อไหล่สูง ทำให้อาจจะเมื่อยได้ถ้าอุ้มนานๆ
เท็นเท็นไม่ยอมตื่นอีก ทำให้ยังให้นมไม่ได้ จนพยาบาลที่เป็นหัวหน้ามาอุ้มยกตัวขึ้น เท็นเท็นจึงยอมตื่น

เท็นเท็นหลับตอนให้นม

พยาบาลพาก้อยไปให้นมเพื่อกระตุ้นให้ต่อมน้ำนมทำงาน และให้เท็นเท็นคุ้นเคยกับการกินนมจากแม่ แต่เท็นเท็นไม่ยอมเล่นด้วย จะนอนท่าเดียว พยายามปลุกยังไงก็ไม่ตื่น

พาคุณแม่ไปให้นมลูก

หลังจากผ่าตัด ก้อยจะลุกไปไหนไม่ได้ ต้องนอน งดน้ำและอาหาร ให้น้ำเกลืออย่างเดียว
วันนี้ตอนเช้าประมาณ 6 โมงกว่าๆ น้ำเกลือหมด พยาบาลถอดเอาสายน้ำเกลือออก และเริ่มให้จิบน้ำเปล่า ช่วง 9 โมง ก็พาก้อยไปกระตุ้นให้นมลูกที่ห้องเด็ก

วันอาทิตย์ที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ทานนมครั้งแรก

ตอนเที่ยงนิดๆ พยาบาลก็เอานมใส่ขวดมาป้อนให้ เท็นเท็นเก่งกินจนหมดเลย

พาไปอาบน้ำ

9:40 พยาบาลพาไปเท็นเท็นอาบน้ำ เวลาโดนน้ำร้องไห้ใหญ่เลย
พออาบเสร็จ ทำตาปรือๆ ไม่ยอมนอน

เท็นเท็นคลอดแล้ว

ตื่นตี 3 ออกจากบ้านตอนตี 4:30 มาถึงรพ. ตอนตี 4:40
ไปที่ชั้น 3 ห้องรอคลอด พยาบาลพาก้อยไปเปลี่ยนชุดและสวนอุจาระออก
6:37 พยาบาลเข็นเตียงออกจากห้องรอคลอดไปที่ห้องผ่าตัด
7:13 คุณหมอชุมพลเดินทางมาถึง เริ่ม block หลัง
7:18 คุณหมอเข้าห้องผ่าตัด
7:37 เหมือนกับได้ยินเสียงเด็กร้องดังในห้องผ่าตัด
7:39 คุณหมอดูแลเด็กออกมา บอกว่าคลอดเรียบร้อยดี ทั้งแม่และลูก คลอดเวลา 7:34 น้ำหนักตัว 3.35 กิโล

วันศุกร์ที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2553

นัดวันผ่าคลอด

ไปพบคุณหมอตามนัด คุณหมอวัดการเต้นของหัวใจ ปกติ
ก้อยยังมีอาการหวัดคัดจมูก และมีเสมหะ คุณหมอตรวจดูที่คอแล้วบอกว่ามีแดงๆอักเสบ จึงให้ทานยา Amoxi เพิ่ม แต่บอกว่าไม่มีผลกับการคลอด
กำหนดวันผ่าคลอดเป็นวันที่ 10 ตค. ตอนเช้า 7 โมง โดยต้องไปถึงรพ.ประมาณตี 4

วันพฤหัสบดีที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ปวดท้องตอนกลางคืนตลอด

ช่วง 2 วันที่ผ่านมา ก้อยจะปวดท้องตอนกลางคืนทุกคืน แต่พอกลางวันก็ปกติ

วันอังคารที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ดิ้นแรงมักๆ

หลังทานอาหารเย็นเสร็จ เท็นเท็นดิ้นแรงมาก เหมือนกับควงสว่าน กลับตัวใต้น้ำ จนก้อยปวดบริเวณขา น้ำตาซึม

วันอาทิตย์ที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2553

เป็นหวัด

ก้อยเป็นหวัด น้ำมูกไหล โทรไปหาคุณหมอตั้งแต่เช้า แต่คุณหมอไม่ว่าง กว่าจะได้คุยก็เที่ยงกว่า คุณหมอให้ทานยา Actifet และ Flemex (ลดเสมหะ)

ปวดท้องตอนดึก

หลังจากไม่ได้ปวดท้องมา 2 วัน ตอนดึกวันที่ 1 ก้อยมีอาการปวดท้อง แต่ตอนกลางวันก็ไม่ปวด
เมื่อวานเท็นเท็นไม่ค่อยดิ้น แต่วันนี้เท็นเท็นกลับมาดิ้นบ่อยขึ้นเหมือนเดิม